u džungli betonskih baobaba

na ostrvu samoće

kormilarim

i pratim vodene struje

meduze pod maskama

u zabranjene dubine rone;

tuđi intimni veš

na žice steru

i puštaju pehlivane

da po njima gaze;

usput, uz osmjehe

aplauze beru

s ekrana se ne čiste

tragovi sapunice,

u Španiju se

pet dana u tjednu

na balonima leti

s mog gumenog broda

kapetan je

već odavno skočio

u zagrljaj sireni,

kroz odlijepljene fleke

voda nadire

do grla mi je već

i prijeti

da me odvede

u bezdan

odatle ću

kao feniks modri

da poletim

i preselim

među zvijezde bezkućnice

opet u samicu

na najvišem

katu nebeskom

Safeta Osmičić