prazna trpeza
zaronih
do dna ispijene boli
natočene žgaravice
neprobavljenih riječi
zaronih u bokal
dosutih spoznaja
tražeći ljudskost
na trpezi
i
pronađoh pijanu sjenu
u sjeni ženu
u ženi kap zrele jeseni
iscijeđen život u džepu čovjeka
kročim putem gdje korov zla
niče rasut vjetrom pohlepe
u rukama sakrivam
zrno
da pogaču zamijesim
u oku more
da suzom zasolim
sa usnama
da ljudskost ozdravim
Komentiranje je zaprto!
Napisal/a: Ljubica Ribić
- 17. 11. 2014 ob 21:39
- Prebrano 719 krat
Uredniško pregledano.
Ocenjevanje je zaključeno!
- Število doseženih točk: 146.5
- Število ocen: 5
