Sestro, zašto taj nemir?
Brate, kamo ćeš? Gomile straha
niz polje gluho galopiraju

(Vraćaju li se rijeke
svojim izvorima
ili strašnom šutnjom pucaju
kosti zemlje?)

Kovitlaju se nevidljivi koraci
troši se kreda noći. Prah gledam
i ne znam što me neprebolno boli

Umjesto sna sa snom razgovaram
Kao u iluziju drhtava kap se rasipa

Opnom lagano muk sazviježđa grlimo
prostrti kroz noć, u dnu svijeta

Sestro, zašto taj nemir? Dopusti
nek prođe val preko oblutaka naših

Ali brate, zašto se
sam sa sobom
boriš?

mirkopopovic