Alexandrοs Panagoulis (2. 7. 1939 - 1. 5. 1976) je bil grški politik in pesnik, borec proti polkovniški diktaturi (1967-1974). Znan po vsem svetu, zlasti zaradi poskusa atentata na diktatorja Papadopoulosa (1968), pa tudi po nadčloveški zdržljivosti pri mučenjih, ki so sledila, ko je bil zaprt. Ob spremembi oblasti je bil izvoljen za poslanca Zveze Centra. Umrl je 1. maja 1976 v čudnih okoliščinah v prometni nesreči. Oriana Fallaci je o njem napisala knjigo, v slovenskem prevodu Neki človek.

V zaporu je pisal pesmi, ki so izšle v Italiji v nagrajeni zbirki Altri seguiranno: poesie e documenti dal carcere di Boyati (Premio Viareggio Internazionnale) in zbirki Vi scrivo da un carcere in Grecia.

Υπόσχεση                                                                   Obljuba

Τα δάκρυα που στα μάτια μας                                    Solzá, ki jih iz naših oči

θα δείτε ν' αναβρύζουν                                               boste videli teči,

ποτέ μην τα πιστέψετε                                                nikoli ne imejte

απελπισιάς σημάδια.                                                   za znamenje obupa.

Υπόσχεση είναι μοναχά                                              So le obljuba,

γι' Αγώνα υπόσχεση                                                    obljuba boja.

(Στρατιωτικές Φυλακές Μπογιατίου,                          (Vojaški zapori Bojati,

Φεβρουάριος 1972)                                                     februar 1972)

Vi scrivo da un carcere in Grecia, 1974                     Vi scrivo da un carcere in Grecia, 1974

Διεύθυνσή μου                                                           Moj naslov

Ένα σπιρτόξυλο για πέννα                                          Vžigalica za pero,

αίμα στο πάτωμα χυμένο για μελάνι                           po tleh razlita kri za črnilo,

το ξεχασμένο περιτύλιγμα της γάζας για χαρτί           pozabljen ovoj gaze za papir.

Μα τι να γράψω;                                                         A kaj naj napišem?

Τη Διεύθυνσή μου μονάχα ίσως προφτάσω               Le Moj naslov morda utegnem.

Παράξενο και πήζει το μελάνι                                    Čudno se suši črnilo.

Μέσ’ από φυλακή σας γράφω                                     Iz zapora vam pišem

στην Ελλάδα                                                               v Grčiji.

(Στρατιωτικές Φυλακές Μπογιατίου,                          (Vojaški zapori Bojati,

5 Ιουνίου 1971 – Μετά ξυλοδαρμό)                           5. 6. 1971 – po pretepu)

Vi scrivo da un carcere in Grecia, 1974.                    Vi scrivo da un carcere in Grecia, 1974.

Ανδρέας Γεωργιάδης: ΤΥΧΑΙΑ  

                                      (Στο θάνατο του Παναγούλη)

Δεν υπάρχει αυτόπτης μάρτυς.

Μόλις είχε φύγει ο Μάρτης

παίρνοντας μαζί και τον Απρίλη.

Δεν αφήνουν τύπους σήμερα οι ήλοι.

Πέστε ατύχημα τυχαία·

να γραφτεί εις τα τροχαία.

                                                (Ακαριαία, 1990)

Nevica, hvala ti, ker nam s svojimi prevodi odstiraš poetična obzorja na avtorje, ki jih sicer nikoli ne bi mogli brati (saj grščina ni ravno jezik, ki bi ga obvladalo veliko tujcev).

Lep pesniški pozdrav,

Ana

Hvala, Ana. Rada bi bila posrednica (čeprav sama nisem pesnica). Hvaležna bom tudi za kak popravek, včasih kar ne najdem prave besede.

Lep pozdrav,

Nevica