LJETO U SKOPSKOJ DOLINI

puklo avgustovsko nebo

užarena kugla lavu po nama lije

ni voda, ni drveta sjena

žegu ne mogu da ublaže

pod drvetom - zemlja ispucala, vrela

rijeka se u sasušenu zmiju pretvorila

sagorena trava na zlatni tepih liči

razapet širom po skopskoj ravnici

zrak titra i gori u njemu prašina

sami se pale sasušeni listovi duhana

iz napuklih glava afijona

zrnevlje po tlu se prosipa

zamrli dah i vrijeme

kao zaustavljena slika

sa zebnjom se očekuje prva kiša

jer poslije takve žege dolaze oluje:

zbrišu i ono malo što je preostalo

i utru u zemlju vrelinom sagorenu

Heerlen, 07. 01. 2012.

Safeta Osmičić