Potone

Dubokim čizmama punim blata

Do guše nepoimanja

Potone do presanjanog sna

I guši se

Pretankim vratovima na slamkama

Krv pije iz otvorenog srca

Nestaje sa patosom

Tek otisci noktiju ostaju  po zidovima

Da bole prozore

I umiru

Sa krovovima što ništa ne pokrivaju

Jastucima koji ne umiju više da dozivaju

Umiru od ničega

Za ništa

U ničemu

I sve prestane

Kad svane

Edin