Kad bi mogli tako i nas dvoje

 

Na kraju zemlje dodir je mora.

Kao nijemi svjedoci stoje dva bora.

Svaki za sebe korijenje raspliću

al' se granama među se prepliću ...

Na kraju mora dodir je neba.

K'o svjedoci živi lete dva galeba.

Svaki za sebe sa vjetrom se bore,

al' gle, k'o jedan, ne svaki po svoje ...

(kad bi tako mogli i nas dvoje ...)

 

Na tamnom kraju zvjezdanoga neba

nov dodir svijeta početak treba.

Mjesec i sunce tamo se ljube,

cijeli dan i noć oni se snube.

Na svijetlom kraju tamnoga neba

nov ritam srca početak vreba.

Dva čovjeka sad snatre da kao galebi jedre,

da na čvoru neba i mora stoje...

(kad bi mogli tako i nas dvoje...)

 

============================

Ko mogla bi tako midva

 

Na koncu zemlje je dotik morja.

Kot nemi priči sta borovca dva.

Vsak zase korenine ženeta,

a v vejah se prepletata ...

Na koncu morja je dotik neba.

Kot živi priči sta galeba dva.

Vsak zase z vetrom se spopadata,

a glej, kot eno jadrata ...

(ko mogla bi tako midva ...)

 

Na temnem koncu zvezdnega neba

šele začne se nov dotik sveta.

Tam luna s soncem se igra,

ves dan, vso noč se snubita.

Na svetlem koncu temnega neba

začne se nov utrip srca.

In dva človeka sanjata, da kot galeba jadrata

na vozlu morja in neba ...

(ko mogla bi tako midva ...)