Radi tog dana i godišnjeg doba
  oblačim njihove godine
  po odjeći ribarskoj razlivene 
  Dozivam grebene suze i ždralove
  što jaucima su ispraćali
  njihova nijema srca  
  Radi tog dana i godišnjeg doba
  nevidljivu materiju grlim  
  prislanjam je visinama nezasitim
  ljudskog stradanja i prislanjam
  i uznosim je ornamentima
  gorkih čemerika
  pod kojima smo iste zvijezde voljeli
  pod kojima smo se neutješno rastajali
  pred kopitima nesavladivog gradiva
  dječje logike
  Radi tog dana i godišnjeg doba
  ribarsku odjeću oblačim
  i lijem niz litice niz poglede
  drugara koji još nisu ljubili
  Mrtvim bih njihovim okom
  pogledao Sveprisutnu brižnost
  o kojoj propovijedaju
  kao o Vječnoj Ljubavi

mirkopopovic