Dešava se ...

zaurla kroz                laku poeziju,

vjetar u               zaletu, napustim

stvarnost        zatvorenih očiju, da

izvlačim              iz davnih nježnih

vremena         dragosti njene, koje

su mi se              duboko zarezale

u svijest.

Dešava se ...        žive u meni kao,

mirisom lipe,         natopljena ljeta,

ne napuštajući        žamor  njenog

osmijeha, svjetlost     nepotrošene

sjete ikonografski            otisnuta

žalošću okrunjene            sudbine,

nošen zamasima,          prepustim

se čarima               priviđenja kao

                                   pustinjak.

Dešava se ...

dodirujem           trepavicu njenog

oka, škrletne          sjene u njenim

zjenicama,        osjetim kako ruka

prohujalog            grli me, i vraća

u vrijeme kada        smo bili jedan

svijet: vječnost,          ja i mladost.

(Desna obala uzvodno, 2016.)

Koki