PRVI DAN

Rad bi se prebil do tebe,
polizal …
vse tvoje strahove …
izsesal …
izgrizljal …
jih premaknil na jutri,
vsrkal,
otipal,
se nagledal,
osvetlil s sijem sveč
ali jih razblinil v tisoč vzdihljajev …
jih okopal z vonjem ...
ob katerem nabreknejo nozdrvi …
ko širim dolino med tvojimi obalami,
vzdrhtele brade in valujočega popka.
Ufff ...
Že misel na to …
da bi povohal,
odprl,
vsrkal,
izpil,
se nagledal,
segrel,
da se omehča,
pordi …
moja malina …
da posije kot odprta sliva …
naj vse, kar gori, utripa in raste …
pojem z zalogajem gotovosti.

(2006)
---

PRVI DAN

Voleo bih da te se dokopam
da poližem...
sve tvoje strahove...
da isisam
da izgrickam
da ih pomerim za sutra d
a usisam da ispipam
da se nagledam
da osvetlim svetlošću sveća
ili ih rasplinem u hiljadu uzdaha...
da ih okupam mirisom…
od kojih nabreknu nozdrve...
šireći dolinu između tvojih obala
uzdrhtale brade i njihajućeg pupka.
Ufff...
Sama pomisao na to...
da omirišem
da otvorim
da upijem
da ispijem
da odgledam
da zagrejem
da omekša
da zacrveni...
moja malina...
da zasija kao napukla šljiva...
da sve ono što gori, i pulsira, i raste...
pojedem zalogajem sigurnosti.

(2006)
---

FIRST DAY

I’d love to get to you
to lick...
all your fears…
to suck
to nibble them
to move them
to tomorrow
to absorb
to soothe them all over
to look till you’re fulfilled
to illuminate with candle light
or to fade them out into thousand sighs...
to bathe them with flavour...
which fills the nostrils...
to extend the valley between your shores
with shivering chin and waving navel.
Ufff...
The thought alone...
to smell
to open
to imbibe
to drink off
to look at
to warm up
to soften till it blushes...
my raspberry...
to make her shine like a split plum...
to eat all this burning,
pulsing and growing...
with a safety bite.

(2006)

Branko Baćović