Devedeset i devet
zarez
devedeset i devet posto
stanovnika
ove rotirajuće nemani
odbacuje s gnušanjem
svaku poeziju
dragi umjetniče
njima je važno
da im je guzica čista
a stomak da im vari
vruć grah
s kobasicama

za njih su zvijezde predaleke
a srca preblizu
žene vole dok ih ne osvoje
uvelo lišće pod nogama
za njih je biološki otpad
a ne putnici na potplatama
cipela-lađa
što ih prozvah tako
u stihu vjerujuć
da ću putovat s njima
kad me smežura zadnje ljeto
lijepo do svake boli

ne očajavaj zato pjesniče
onih nula zarez jedan promila
dovoljno je miliona duša
da te prepozna živog
kad im iz očiju
pobjegnu ptice
u drugi svijet...

Duško Babić