JEDANAESTI DAN

Vodimo ljubav...
na ivici misli...
ispred provalije.
Volim da to radimo...
u svakom kutku...
svakoj rupi.
Da je ispunimo,
da zatreperi
sve što stoji u mestu.
Da dignemo sve što je palo.
Da izgrebemo i sastružemo...
sve što je staro.
Da se zavučemo na najtamnija mesta...
i izvučemo na svetlo sve frustracije.
Da uklonimo svu prljavštinu između...
uživanja.
Da bismo se dotakli lepote raznolikosti...
mrvimo prašinu...
oko naših sećanja.
Isprepletanih nogu, glancamo staze...
oko naših vratova, preko tabana...
do uzdrhtalih vilica.

Čisti smo i zadovoljni.

(2006)
---

ENAJSTI DAN

Ljubiva se ...
na robu misli ...
pred prepadom.
Veseli me, da to počneva ...
v vsaki vdolbini ...
vsaki špranji.
Napolniva jo,
da vztrepeta vse,
kar se ne premika.
Da dvigneva vse padlo.
Izpraskava in postrgava ...
vse staro.
Da se zavlečeva v najtemnejše kotičke ...
in na svetlo potegneva vse frustracije.
Da očistiva vso umazanijo med ...
uživanjem.
Da bi se dotaknila lepote raznovrstnosti ...
drobiva prah ...
okoli najinih spominov.
Prepletenih nog loščiva steze ...
okoli vratu, čez podplate ...
do vzdrhtelih brad.

Čista sva in zadovoljna.

(2006)
---

ELEVENTH DAY

We make love...
on the edge of thoughts...
in front of the abyss.
I like us doing this...
in every corner...
in every hole.
To fill it up,
to pulsate
all things which stand still.
To erect everything that fell down.
To scratch and scrape...
everything that’s old.
To crawl into the darkest of places...
and pull all frustrations out into the light.
To remove all filth between...
pleasure.
To touch the beauty of variety...
we crumble dust...
around our memories.
With legs interlaced, we polish paths...
around our necks, over soles...
up to shaking jaws.

We are clean and pleased.

(2006)

Branko Baćović